باور کنيد

از خواندن نوشته هايی که تنها نقش تبليغی دارند دير يا زود بالا خواهم آورد و مصاحبت فروشندگان بادکنک های تا ابد باد شونده دلم را به هم خواهد زد: " باور کنيد هيچ وقت نمی ترکد، باور کنيد، باور کنيد!"
هی فوت می کند، هی باد می شود، می لغزيم به آخر هستی- کنج ديواره های يک پشت بام. هی می لغزيم، هی می افتيم. "باور کنيد پايانی ندارد!"
-"فاشيست!"
لگد پرانی های خرانه را به زنجيره ی انتخابی گزاره های منطقی ترجيح می دهم.
کاش بار آخری که افتادم بی نهايت تکه شده باشم فاشيست
!