شب

شب روز واقعيت جوگيری تهوع خسته گی سرم را بکوبم به ديوار
مکعب کره مغز يا خاک ارّه؟
کاش روز بود
like an apple!واقعيت اينجاست توی دستم
دلم ميخواد راه برم
راه رفتن حتی از يه کتاب خونه کتاب هم بيشتر خوش حالم می کنه
جوگير می شويم که زندگی کنيم زندگی ميکنيم که جوگير شويم
دلم ميخواد راه برم
از چيزی بيزار نيستم
انگار توی يک مکعب شيشه اي باشی
اينجا شب است . يک جای ديگری روز است مردم شديداً مشغول اند ميروند سر کار
اه از کار بدم مياد
کد می نويسند گيم مينويسند با جنتيک الگوريتم
يا در فلان لب فلان کشور خارجه فلان کار خفن احمقانه را مثل آدم های فلان فلان شده ...
يک جای ديگری روز است . مردم کلّی خوش به حالشان است. جنون شبانه ندارند لااقل
واقعيت ولی اينجاست توی اين شبی که فکر می کنم تا ابد اينجاست
ميخوام راه برم ميخوام توی جوب تف کنم ميخوام سرم رو بکوبم به ديوار
حتی موضوع به اين سادگی هم من را گيج کرده
من گنگ ام من کر ام
من توی اين مکعب گير افتاده ام و شکر ميکنم که مکعب است و کره نيست
من قدرت استدلال خودم را ميبينم که مثل مست ها افتاده توی جوب توی جوب آب است؟ يا آش؟
يا شراب گاز دار بدون الکل، قهوه ی بدون کافئين؟
جوب بيرون مکعب است،
چايی ت و بخور!
يه کتاب خونه کتاب هم خوش حالم نميکنه و اين فاجعه ست! به من بگو چی کار کنم
يکم شراب تفی از توی جوب برام مياری؟
شکر که مکعب است
و کره نيست
و گر نه سرگيجه هم داشتم
ميگه اسم شرکته بکر ه!
ميافتمvirgin ميگم چه اسم مسخره اي من ياده
حالا چه عيبی داره باکره نباشه؟ آخه اسم شرکت کامپيوتری رو هم می زارن بکر؟
بريم کوه طبيعت بکر
ميخوام راه برم
ميشه منو اخراج کنين لطفاً
تو رو خدا به اين پيشنهاد های نسبتاً احمقانه گوش کنيد البته اگه مثل من کر نيستين
برو تو خيابون داد بزن
برو رو پشت بوم
ميگم اگه اينقد انرژی داشتم که مسئله حل بود لااقل تا صبح فردا که باز خورشيد گول ام بزنه
به بهار گفتم به خورشيد سلام من و برسونه

ميخوام راه برم فقط
فکر؟
فکر کردن بازيه
نوشتن جاه طلبی
بالاخره خورشيد در مياد
نياوردی پس، چی شد؟
تفش کم بود! آها! باشه

از بچه گی م چيزی يادم نمياد
چمن ها بلند بودن
ساختمون ها هم
برف ميومد

راستی چرا فضای بين ما بعد اين همه سال هنوز هم سنگينه؟
من يادم نرفته يا تو؟

چيزی يادم نمياد شکنجه ام نکن
گفتم که يادم نمياد
ميخوام راه برم
ميخوام راه برم
ميشه منو اخراج کنيم که برم راه برم؟